پوشش ضد حریق برای استحکام بخشیدن به سازه ها در مواجهه با حریق کاربرد دارد. پوشش ضد حریق امروزه برای بسیاری از مصارف از پوشش هایی نظیر کفپوش اپوکسی استفاده میشوند. پوششهای ضد حریق میتوانند از بروز حوادث تلخ جلوگیری کنند. پوشش ضد حریق براساس استانداردهای جاری به دو دسته اصلی برای مقابله با حریق سلولزی و حریق هیدروکربنی دسته بندی می گردند. تفاوت این دو استاندارد در نوع و دمای حریق است. آزمون استاندارد حریق سلولزی توسط مرکز تحقیقات راه ، مسکن و شهرسازی صادر می شود و بر اساس الزام استفاده از پوشش های ضد حریق در ساختمان ها و سازه های تجاری و مسکونی است. این استاندارد شبیه سازی آتش درون واحد های شهری است.

استاندارد حریق هیدروکربنی UL 1709 برای محافظت سازه های فلزی در مقابل آتش هدیروکربنی است و شبیه سازی آتش در واحد های نفتی و پتروشیمی است. این استاندارد بیشتر از دیدگاه واحد های ایمنی و HSE پتروشیمی و پالایشگاه ها مورد توجه قرار می گیرد. حریق های هیدروکربنی با دمای بیشتر و مدت زمان طولانی تر اتفاق می افتند و نیاز به پوشش های مقاوم تر و پیشرفته تری دارند.

مزایای پوشش ضد حریق

از مزایای اصلی پوشش های ضد حریق می توان به تحمل دما تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد، رسانش حرارتی بسیار کم در ضخامت مناسب، ضخامت اجرا کمتر از ۳۰ میلیمتر، حفظ مقاومت فلز تا سه ساعت در مقابل آتش هیدروکربنی و دمای ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد و بیش از ۴ ساعت در آتش سلولزی میباشد. اجرای سریع این پوشش ها و خشک شدن سریع پوشش ضد حریق اعمال شده از دیگر مزایا میباشد. چسبندگی خوب پوشش ضد حریق بر روی سطوح مختلف، رنگ پذیری، چسبندگی مناسب به مصالح بنایی، قابلیت اجرا در ضخامت های مختلف، قابلیت اجرا بروی سطوح با سطح مقطع کوچک ( ملیگرد – تیر های کوچک – بادبند).